Dimitri Bontenakel genomineerd voor de Confituur Boekhandelprijs
Voor de zesde keer reiken de vijfentwintig onafhankelijke Confituurboekhandels hun eigen literaire prijs uit, de 'Confituur Boekhandelsprijs'. Zij selecteerden vijf "opvallende, verrassende, vernieuwende of verfrissende" boeken.
Een van de genomineerden is onze eigenste hoofdredacteur, Dimitri Bontenakel. Hij trok de aandacht van de boekhandels met zijn vijfde roman, 'De Berenrug', die vorig jaar verscheen bij Wereldbibliotheek.
- Jan Feys van boekhandel Malpertuis van Boekhandel over 'De Berenrug' van Dimitri Bontenkakel
"Berenrug is een wat donker, spannend en fascinerend historisch boek waarin twee gestrande IJslandvaarders centraal staan. Het sterke en beklijvende verhaal zit vol intrigerende, bijna gedetermineerde personages die op het eiland gevangen zitten, zoals Ellie, waarmee je automatisch gaat sympathiseren en die je een mooie toekomst toewenst. Of die er komt?"
Bontenakel is in goed gezelschap. Hij neemt het op tegen Marie de Maré met 'Bult, Matthias M. R. Declercq met 'De ontdekking van Urk', Gaea Schoeters met 'Trofee' en Eva Meijer met 'De nieuwe rivier'.
Stem zelf voor de publieksprijs
Ook het publiek kan opnieuw een stem uitbrengen. Voor het derde jaar op rij reiken de Confituurboekhandels ook een publieksprijs uit. Je stem uitbrengen kan bij één van de vijfentwintig boekhandels. Stemmen kan van 27 februari tot 27 maart. Je maakt per stem kans op een boekenbon van 25 euro (1 bon per boekhandel).
Het stemformulier zal ook digitaal beschikbaar zijn, het ingevulde stembiljet moet je wel nog steeds fysiek binnenbrengen in een Confituurboekhandel.
Bontenakel: “Schrijven over wat ik ken, interesseert me niet. Ik ga het graag verder zoeken.”
In juli 2020 gingen we met Bontenakel in gesprek over zijn laatste geesteskind. Hij vertelde ons over 'De Berenrug', zijn schrijverschap én zijn liefde voor de natuur.
Je hebt schrijvers die vanuit de personages vertrekken en hen de plot laten ontwikkelen, en er zijn schrijvers die vanuit een verhaal vertrekken en daar vervolgens hun personages in plaatsen. De Berenrug lijkt volgens mij net iets meer naar het tweede te neigen, of zie ik dat verkeerd?
"Het is een wisselwerking. Mijn eerste personage was de natuur, het tweede Ellie (het hoofdpersonage, nvdr.). Wat je moet proberen te doen – en dat heb ik wel zorgvuldig aangepakt – is personages tegenover elkaar plaatsen die elkaars tegenpolen zijn: de twee broers, de pastoor en de onderwijzer, de onderwijzer en de vuurtorenwachter... Je zet bepaalde lijnen uit, maar uiteindelijk heemt het verhaal toch wendingen die je niet voorzien hebt."
Je haalt de verwoeste natuur op het eiland, de Berenrug, aan. Zou je kunnen zeggen dat 'De Berenrug' een allegorie is?
"Zeker. Dat wilde ik erin leggen zonder dat het te nadrukkelijk aanwezig is – het is tenslotte geen pamflet. Maar mensen moeten die boodschap er wel kunnen uithalen. We wonen op een planeet waarmee de mensen al heel wat hebben uitgespookt."
En we kunnen er ook evenmin af.
"Inderdaad. We zitten in wezen op een ark die we niet kunnen verlaten, toch niet met z’n allen. Misschien maar best ook, want anders gaan we elders weer alles vervuilen."
